پیامبران به خاطر انقطاع از مردم و توجه به خدا ، در خلوت
و تنهایی درباره ی آرمان های بشر دوستانه می اندیشیده اند
، چنین اندیشه مداوم سبب قوت یافتن قوه ی تخیل آنها
گردیده تا آنجا که افکار خود را به صورت مجسم در برابر
خود تصور می کردند و درچنین شرایطی ندایی را می شنیدند
که آنها را پیامبر الهی خطاب می کرد !
و تنهایی درباره ی آرمان های بشر دوستانه می اندیشیده اند
، چنین اندیشه مداوم سبب قوت یافتن قوه ی تخیل آنها
گردیده تا آنجا که افکار خود را به صورت مجسم در برابر
خود تصور می کردند و درچنین شرایطی ندایی را می شنیدند
که آنها را پیامبر الهی خطاب می کرد !
