لکنت

لُکنَتِ به اختلال در روانی گفتار و الگوی زمانی آن که سخن گفتن را دشوار میسازد گفته میشود.
لکنت زبان عمدتاً و بطور کلی جز در موارد استثنایی در دوران خردسالی آغاز شده و یک پدیده خاص
دوران کودکی است و معمولاً از سنین ۲ تا ۴ سالگی شروع میشود. لکنت زبان از مهمترین و
متداولترین اختلالات تکلمی است. در سنین ۶ تا ۷ سالگی نیز که مصادف با زمان آغاز مدرسهاست
به لحاظ ویژگیهای عاطفی و سازگاری اجتماعی خاص این دوره موقعیت مناسبی است برای بروز
لکنت زبان در میان کودکانی که بیشتر مستعد چنین اختلالی هستند. گاهی از موارد در دوران بلوغ نیز
افرادی که قبلاً به نحوی لکنت زبان داشتهاند دچار لکنت زبان میشوند.
در واقع سن، شرایط و ویژگیهای بلوغ نیز احتمالاً در تغییر شکل یا تشدید لکنت مؤثرند. لکنت زبان
در میان پسران بیشتر از دختراناست و در بررسیها و تحقیقات مختلف نسبتی در حدود ۷۰ درصد
برای پسران و ۳۰ درصد برای دختران ذکر گردیدهاست