صفحه محصول - پاورپوینت سلفیه

پاورپوینت سلفیه (pptx) 30 اسلاید

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید: 30 اسلاید

قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :

سلف در لغت به معنای گذشتگان از پدران و خویشاوندانی است که در سن و فضیلت بالاتر از انسان باشند. یا به معنای پدران و خویشاوندانی است که قبل از انسان از دنیا رفته باشند. (ابن منظور(م 711 ه.ق)، لسان العرب، تحقیق و تصحیح: احمد فارس صاحب الجوائب، چ3، بیروت، دارالفکر للطباعة و النشر و التوزیع- دار صادر، 1414 ه.ق، ج9، ص 159) بنا بر این، سلفی از نظر معنای لغوی یعنی کسی که راه گذشتگان را می پیماید. این اصطلاح ریشه قرآنی و روایی دارد. در قرآن این ماده و مشتقات آن 8 بار به کار رفته است. 5 بار واژه «سَلَفَ» در آیات 275 بقره، 22 و 23 نساء، 95 مائده و 38 انفال، یک بار واژه «سلفاً» در آیه 56 زخرف، یکبار واژه «اَسلَفَت» در آیه 30 یونس، و یکبار نیز واژه «اَسلَفتُم» در آیه 24 حاقه. سلفیه- مفهوم شناسی گرچه سلفی در لغت به معنای کسی است که راه گذشتگان را بپیماید، اما این مفهوم در دوجهت ابهام دارد: اول- اینکه مقصود از گذشتگان چه کسانی هستند و محدوده زمانی آنان چقدر است؟ دوم- راه گذشتگان چیست؟ سلفیه دائره گذشتگان را به صحابه پیامبر(ص)، تابعین، و تابعین تابعین، محدود می کنند و دائره زمانی آن را تا انتهای قرن سوم هجری می دانند. سلفیه- مفهوم اصطلاحی سلفیه به دو حدیث از رسول خدا (ص) استشهاد می کنند: حدیث اول- خیرالناس قَرنی، ثم الذین یلونهم ثم الذین یلونهم ثم یجیء قوم تَسبق شهادةُ احدهم یمنَه و یمینُه شهادتَه(محمدبن اسماعیل بخاری، صحیح البخاری، بیروت، دار المعرفة،[بی تا]، ج2، ص 288، باب فضائل اصحاب النبی(ص). سلفیه این حدیث را به سه قرن اول هجری معنی کرده اند(ابن عبدالبر، فتح الباری علی صحیح البخاری، ج7، ص 4) حدیث دوم-تفترق أمتی على ثلاث وسبعین فرقة کلهن فی النار إلا واحدة قالوا وما تلک الفرقة قال ما أنا علیه الیوم وأصحابی (الهیثمی، مجمع الزوائد، ج1، ص 189) و یا : وتفترق أمتی على ثلاث وسبعین ملة کلهم فی النار إلا ملة واحدة ، قال من هی یا رسول الله ؟ قال : ما أنا علیه وأصحابی.( الترمذی، سنن الترمذی، ج4، ص 135) دلیل سلفیه از نظر سلفیه، با توجه با دو حدیث مذکور، مسلمانانی که در این سه قرن زیسته‌اند همگی انسان‌های خوبی بوده‌اند، زیرا نزدیک‌ترین افراد به عصر نبوت بوده‌اند و شائبه‌ای در صفای آنان و خلوص دینشان نیست و شایسته‌ترین افراد در فهم کتاب خدا و شناخت سنت پیامبر(ص) می‌باشند، لذا باید به آنان اقتدا نمود. فهم آنان نسبت به دین، قواعدی که برای این منظور به کار می گرفته‌اند و نوع به کار گیری قواعد همه برای ما حجت است. ویژگی مسلمانان سه قرن اول هجری از نظر سلفیه کلمه قرن به صورت مفرد و جمع، 9 بار در قرآن به کار رفته است. واژه «قرن» در آیات: 6 انعام، 74 و 98 مریم، 3 ص، 36 ق، و 31 مؤمنون، و واژه «قرون» 3 بار در آیات:13 یونس، و 17 اسراء، و 38 فرقان. در هیچیک از این موارد «قرن» به معنای صد سال نیست. بلکه در همه موارد به معنای «امت» و گروهی است که در زمان واحدی با هم زندگی گنند. اهل لغت نیز «قرن» را به همین معنی به کار برده اند.(خلیل بن احمد فراهیدی(متوفای 175 ه.ق)، کتاب العین، ج5، ص 411- اسماعیل بن عباد (متوفای 385 ه.ق)، المحیط فی اللغة، ج5، ص 387- اسماعیل بن حماد الجوهری (متوفای 393 ه.ق)، الصحاح تاج اللغة و صحاح العربیة، ج6، ص 2180- احمدبن فارس بن زکریا (متوفای 395 ه.ق)، معجم مقاییس اللغة، ج5، ص 77- حسین محمد راغب اصفهانی (متوفای 502 ه.ق)، مفردات الفاظ القرآن، ص 668) اگر هم به معنای مدت زمان محدودی به کار رفته باشد به مدت زمان 80 ساله و یا 30 ساله اطلاق شده است.(الصحاح تاج اللغة و صحاح العربیة، ج6، ص 2180) کاربرد قرن در یک محدوده زمانی 100 ساله معنایی جدید است، لذا سه قرن را در روایت پیامبر نمی توان بدین معنی گرفت. معنای قرن در قرآن و روایات اصل روایت این است: عن عوف بن مالک الأشجعی قال قال رسول الله صلى الله علیه وسلم کیف أنت یا عوف إذا افترقت هذه الأمة على ثلاث وسبعین فرقة واحدة فی الجنة وسائرهن فی النار. (الهیثمی، مجمع الزوائد، ج7، ص 323) روایت به دو گونه تحریف شده است: اول- با افزودن «الجماعة: والذی نفسی بیده لتفترقن أمتی على ثلاث وسبعین فرقة واحدة فی الجنة واثنتان وسبعون فی النار قیل یا رسول الله ومن هی قال الجماعة (الطبرانی، المعجم الکبیر، ج18،ص 70) دوم- با افزودن «و اصحابی» علاوه بر این، بیشتر بدعت‌ها در زمان صحابه به وجود آمد، چگونه می‌توان آنان را دور از خطا و عصر آنان را بهترین عصر نامید. تحریف در حدیث دوم راه را نیز به راه شناخت دین و وصول به حقیقت آن معنی کرده، و راه شناخت دین را نیز به نقل و اکتفاء به دلالت ظاهری نصوص شرعی محدود می دانند و برای عقل و به تبع آن برای تفسیر و تأویل نصوص شرعی هیچگونه حجیت و ارزشی قائل نیستند. سلفیه راه شناخت و کسب علم را سه چیز می دانند: اول- آیات محکم؛ دوم-احادیث مسند؛ لا ادری عبدالله بن عمروبن العاص می‌گوید: من سئل عما لایدری، فقال: لاادری، فقد احرز نصف العلم. و مالک ابن انس میگوید: اذا ترک العالم لا ادری، اصیبت مقاتله.» (ابن عبد ربه، عقد الفرید، ج1، 269) راه شناخت و علم در نظر سلفیه شاخه های سلفیه بنیانگذار سلفیه مرتجع را «امام ابوعبدالله احمدبن حنبل (164-241ه.ق)» می دانند، گرچه قبل از وی این تفکر کمابیش در برخی افراد مشاهده می شود. احمد بنیانگذار اهل حدیث نیز هست. این تفکر در عصرعباسیان و پس از اختلاف با معتزله و اهل کلام و شیعیان پدید آمد. پس از درگذشت احمد بن حنبل، این شیوه در میان حنابله ادامه داشت و حنابله در اصول و فروع و عقیده و احکام، خود را پیرو اهل حدیث می دانستند و تا مدتی، خلفای عباسی از دوران متوکل تا زمان مقتدر، به ترویج این مکتب پرداختند. تاریخچه سلفیه