صفحه محصول - دانلود فایل پاورپوینت آماده پاورپوینت درسی اقلیم شناسی دینامیک

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (..pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 47 صفحه

قسمتی از متن PowerPoint (..pptx) :

به نام خداوند بخشنده مهربان اقلیم شناسی دینامیک فصل اول : مفاهیم و کلیات هوا و اقلیم اقلیم شناسی دینامیک (فصل اول:مفاهیم و کلیات) 1-1- هوا و آب و هوا مهمترین مولفه مرکزی سیستم پیچیده ، وابسته و دارای تاثیر متقابل جهانی، جو زمین است که حیات تمام موجودات بدان بستگی دارد. هوا : به وضعیت جوی یک مکان در لحضه ای معین هوا گفته می شود. تابش،دما، رطوبت، ریزشهای جوی، میزان ابر، وجود مه، فشار، سمت و سرعت باد، برای بیان هوای یک نقطه مد نظر قرار می گیرند. هواشناسی : علم شناسایی اجزاء هوا و بررسی چگونگی به وجود آمدن آنها و تغییرات هوا را هواشناسی می گویند. اقلیم شناسی دینامیک (فصل اول:مفاهیم و کلیات) اقلیم : اقلیم وضعیت ترمودینامیک – هیدرودینامیک شرایط مرزی جوی جهانی است که آرایش همزمان الگوهای هوا را مشخص می کند. هوای غالب یک محل در دراز مدت را اقلیم می نامند که نتیجه مشترک همه عناصر اقلیمی است. در حقیقت این علم روابط بین حیات و عوامل دیگر طبیعی را با حوادث جوی مطالعه می کند و اثرات پدیده های جوی را در حیات موجودات زنده از جمله انسان معین می کند. در اقلیم شناسی بیش از ویژگی های فیزیکی هر پدیده جوی، اثرات فیزیکی آن به عنوان یک عنصر و یا عامل اقلیمی دارای اهمیت است. اقلیم شناسی دینامیک (فصل اول:مفاهیم و کلیات) بدین ترتیب خلاف هواشناسی که به صورت تحلیلی، پدیده های جوی را مطالعه می کند، اقلیم شناسی علمی است ترکیبی که هوای یک مکان معین را در فاصله های ویژه ای از زمان که معمولا چند دهه را دربر می گیرد، بررسی می کند. 1-2- سیر تاریخی اقلیم شناسی پیشینه دانش اقلیم شناسی به آثار فیلسوفان یونان باستان بر می گردد. آنها اقلیم های جهانی را به سه بخش گرم، معتدل و سرد تقسیم می کردند. - اولین کتاب در این باره در حدود چهار قرن پیش از میلاد مسیح، به نام هواها، آبها و مکانها توسط هیپوکرات نوشته شد. اقلیم شناسی دینامیک (فصل اول:مفاهیم و کلیات) در قرن دوم بعد از میلاد، بطلمیوس بر اساس تفاوت حرارت، سرزمین های شناخته شده را به هفت اقلیم تقسیم بندی کرد. هواشناسی علمی از قرن 17 و 18 میلادی بر پایه جمع آوری دانسته ها در باره مناطق مختلف جهان و جمع بندی و میان گیری داده ها آغاز شد که بیشتر جنبه توصیفی داشت. در قرن نوزده میلادی با کشف قوانین فیزیکی از جمله جذب، تابش، هدایت و تبخیر، دانش هواشناسی نیز علمی تر شد و از اصول هیدرودینامیکی استفاده کرد. بنابراین دانش هواشناسی در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، با تهیه و به کارگیری نقشه های جامع هواشناسی و ایجاد مکتب های هواشناسی به شکوفایی رسید.