تاريخچه قانون گذاري شركتهاي تجاري در ايران

تاريخچه قانون گذاري شركتهاي تجاري در ايران

اولين قانون تجاري كه در آن ازشركت هاي تجاري صحبت شده قانون سال 1303مي باشد. سپس درسال

1304قوانين تجاري خاصي به تصويب رسيدكه در آن وضعيت كشورهاي تجاري(سهامي-تضامني-مختلط

وتعاوني) به اختصاربيان شده است . درسال1310قانون ثبت شركتها به تصويب رسيد كه هدف آن وضع

مقررات خاص براي ثبت شركتهاي موجود وتطبيق آن با مقررات قانون تجارت بود.

اما انچه براي اولين بار در بارهء شركتهاي تجاري وضع شد قانون تجارت مصوب 13/2/1311 مي باشد.

2-1-طبقه بندي واحدهاي تجاري اقتصادي

1-واحدهاي تجاري انتفاعي : اشخاص يا موسساتي هستند كه به قصدتحصيل سودبه عمليات تجاري اشتغال

دارند.مثل تجاروانواع شركت ها.

2-واحدهاي غير تجاري انتفاعي:اشخاص يا موسساتي هستند كه بقصد تحصيل سود به عمليات

غيرتجاري اشتغال دارند. مانند دفاترحقوقي وموسسات حسابرسي.

3-1-اشخاص

1-اشخاص حقيقي: درواقع هر فرد وهركس داراي ذات طبيعي است ((شخص حقيقي)) ناميده مي شود.

2-اشخاص حقوقي: به واسطه موقعيتي يا شغل شان شناخته مي شوند.

شركت چيست؟

شركت عبارت است ازاجتماع دو يا چند نفركه هر يك امكاناتي را(اعم از وجه نقد-وسايل وماشين آلات

وغيره)با خود به درون اجتماع مذكور آورده وبه منظور كسب سود فعاليت مشتركي راانجام داده و منافع

را به نسبت هاي معين تقسيم مي كنند.درقانون تجارت تعريف صريح روشن ازشركت وجود ندارد اما به

موجب قانون مدني شركت عبارت است از((اجتماع حقوق مالكا ن متعدد در شيء واحد به نحو اشاعه)).

بر ابن اساس هر يك از افراد تشكيل دهنده شركت را((شريك))يا((سهامدار))مي گويند.